Wiedziony posłusznym serca nakazem

nieśmiało ujmuję Twą dłoń.

Splecione palce, niczym gałązki na wietrze

szepczą sobie na ucho czułe słówka

tak cicho, że ich nie słychać prawie.

Gdy stają się jednym ciałem,

pieśń miłosna czerwienią rozpalona,

w rozedrganym powietrzu

wędruje ku białym szczytom,

by zamrożona pozostać na zawsze,

w oczekiwaniu na ciepły promyk nadziei.